توکنومیک یا اقتصاد توکنی چیست؟ (Tokenomics) – قسمت دوم

در قسمت اول در مورد مفهوم توکنومیک یا اقتصاد توکنی (Tokenomics) و کارکرد آن صحبت کردیم. در انتها، توضیح دادیم که چگونه یک بلاک چین یا پروتکل لایه اول با توکنومیک کار می کند. در این قسمت، می خواهیم به بررسی توکنومیک در پروتکل لایه دوم بپردازیم.

توسعه دهندگان پروژه باید منبعی از سرمایه داشته باشند تا پروژه های خود را ایجاد و اجرا کنند. آنها این کار را از طریق فروش عمومی (ICO، STO، IEO) انجام می هند. در این بین، سرمایه گذاران مشتاق می توانند توکن اپلیکیشن را بخرند و سرمایه توسعه دهندگان را از طریق توکن لایه اول (در اغلب موارد) بدهند. رسیدن به این هدف یعنی پاسخ به چندین سؤال.

• چگونه اپلیکیشن پاسخگوی عرضه اولیه است؟
• چگونه پذیرندگان اول پاداش دریافت می کنند؟
• توسعه دهندگان نرم افزار در مقابل چه افرادی مسئولیت دارند؟

برای موفقیت عرضه اولیه، توکن باید در اکوسیستم کاملاً پراکنده شده باشد. از آنجائیکه هدف اصلی برای ساخت یک محیط نامتمرکز است، توزیع پراکنده توکن بسیار مطلوب است. از طرق مختلف می توان به این هدف رسید:

• اطمینان حاصل کنید که توکن به طور گسترده توزیع شده است و در مالکیت نهنگ ها قرار ندارد. نهنگ ها سرمایه گذاران ثروتمند هستند که تمایل دارند حجم زیادی از توکن ها را داشته باشند.
• نهنگ ها از قبل مبلغی به عنوان هزینه بنزین می پردازند تا از بقیه جلوتر باشند. عرضه اولیه باید راهی برای جلوگیری از آن بیابد.

برای توسعه جریان توکن در اکوسیستم افراد برای کارهایی که انجام می دهند پاداش دریافت می کنند که منجر به افزایش مشارکت در پروژه می شود. بدین منظور، موارد زیر باید اتفاق بیفتد:

• تیم پشت پروژه باید برای زمانی که صرف می کند پول دریافت کند.
• با درنظر داشتن این مورد، باید محدودیت های مشخصی وجود داشته باشد که آنها نتوانند توکن ها را سریع خارج کنند. بدین منظور، باید زمان انتظاری وجود داشته باشد قبل از آنکه آنها بتوانند توکن را به پول نقد تبدیل کنند.
• افرادیکه به سرعت اکوسیستم را پذیرفته اند باید با دریافت پاداش تشویق شوند.

پیشنهاد مطالعه: ICO چیست و چگونه می توان در آنها سرمایه گذاری کرد؟

چگونه یک عرضه اولیه باید طراحی شود؟

باید موارد متعددی را قبل از درک طراحی عرضه اولیه بدانیم. اجازه دهید در ابتدا به بررسی مسائل و اصول کلی عرضه اولیه بپردازیم:

• طی فرآیند عرضه اولیه باید سرمایه کافی کسب شود. شرکت باید یک میزان سرمایه در نظر داشته باشد که در سرمایه گذاری شرکت و پرداخت حقوق های کارمندان کمک کننده باشد.
• اولین افرادیکه به شرکت اطمینان کردند اولین افرادی هستند که از عرضه اولیه سهم می برند.

همانطور که ممکن است حدس بزنید، برای موفقیت یک عرضه اولیه ضروری است که ارزش توکن بالا رود. این مسئله به دلایل مختلفی مهم است:

• افزایش اعتبار شرکت و افزایش توجه ها به محصولات
• پرداخت پاداش به سرمایه گذاران
• جذب سرمایه گذار بیشتر به اکوسیستم. این سرمایه گذاری دو نوع است. افرادیکه از FOMO رنج می برند و می خواهند توکن دریافت کنند. افراد دیگر معامله گران دارای تجربه بالاتری هستند که توکن را پس از بررسی های دقیق و اساسی می خرند.

عوامل تعیین کننده ارزش توکن:

این موضوع دو بخش دارد. ارزش توکن از موارد زیر تشکیل شده است:

• ارزش ذاتی: ارزشی که یک توکن از اعتبار و مطلوبیت پروژه خود کسب می کند.
• ارزش سفته بازی: ارزشی که توکن از معامله گران سفته باز که انتظار دارند که قیمت آن در آینده نزدیک نوسان داشته باشد.

سرمایه گذاران سفته باز بخش مهمی از یک اکوسیستم هستند. اگرچه، برای توکن خطرناک است که کاملاً توسط سفته بازان قیمت گذاری شود. برای پایداری، یک توکن باید بشدت بر ارزش ذاتی خود استوار باشد. بنابراین، چگونه یک توکن ارزش ذاتی می یابد؟ ارزش ذاتی از طریق پروژه حاصل می شود و اینکه چه مقدار از این ارزش توسط توکن دریافت می شود.

این یکی از کارکردهای اصلی توکنومیک یا اقتصاد توکن است. William Mougayar این واژه را با سه اصل پشت ارزش توکن ابداع کرد.

براساس Mougayar، سه اصل پشت ارزش توکن شامل موارد زیر است:

• نقش
• ویژگی ها
• اهداف

این موارد در سه رأس یک مثلث قرار دارند:

هر توکن دارای ویژگی ها و اهداف خاص خود است که در جدول زیر خلاصه شده است:

اجازه دهید به بررسی نقش هایی که یک توکن می تواند داشته باشد بپردازیم:

حق:

با داشتن یک توکن خاص، مالک مقدار مشخصی حق در اکوسیستم می یابد. برای مثال با داشتن سکه های DAO، می توانید حق رأی در DAO بدست بیاورید که می توانید تصمیم بگیرید در کدام پروژه باید سرمایه گذاری صورت بگیرد.

تبادل ارزش:

توکن ها سیستم اقتصادی داخلی در پروژه خاص ایجاد می کنند. این سیستم به خریداران و فروشندگان کمک می کند تا در اکوسیستم ارزش مبادله کنند. این ایجاد و نگهداری از افراد، اقتصاد داخلی یکی از اهداف اساسی توکن ها است.

عوارض:

توکن حتی می تواند به عنوان گذرگاه عوارض برای شما باشد تا از توابع خاص در سیستم مشخص استفاده کنید. برای مثال در Golem، نیاز دارید که توکن محلی یا همان GNT داشته باشید تا بتوانید از مزیت های ابرکامپیوتر Golem بهره مند شوید.

تابع:

توکن همچنین می تواند مالکان را قادر سازد تا تجربه کاربر را در اکوسیستم خاص افزایش دهد. برای مثال در مرورگر بریو، افرادیکه توکن BAT دارند این حق را خواهند داشت تا تجربه کاربر را با استفاده از توکن آنها افزایش دهند تا تبلیغات و یا سایر سرویس های جلب توجه را در پلتفرم بریو اضافه کنند.

ارز:

ارز می تواند به عنوان ذخیره ارزش باشد که می تواند برای انجام معاملات در درون و بیرون از اکوسیستم مورد استفاده قرار بگیرد.

درآمد:

در توزیع سود منصفانه و یا سایر منابع مالی در بین سرمایه گذاران در پروژه خاص کمک می کند.

یک توکن باید بیش از یکی از موارد فوق را داشته باشد تا توکن با ارزش تلقی شود. با افزایش ویژگی های توکن ارزش نیز افزایش می یابد.

حال با مفهوم توکن و توزیع توکن آشنا شدیم و دانستیم که ارزش توکن به چه مواردی بستگی دارد.

پیشنهاد مطالعه: مهم‌ترین معیار ارزیابی ICO پیش از سرمایه‌گذاری در آن چیست؟

توکن تکی در برابر دوبل:

مانع بعدی که باید در نظر داشته باشید تا بتوانید در مورد سیستم توکن پروژه بدانید این است که آیا آنها دارای یک مدل توکن تکی یا دوبل هستند. وقتی در مورد پروژه تحقیق می کنید، از خود بپرسید که آیا توکن و هدف پروژه همراستا است یا نه. آیا برای پروژه داشتن بیش از یک توکن مفهومی دارد؟

اغلب،  Occam’s Razor مطرح می شود. Occam’s Razor یعنی راهکار ساده برای یک مسئله اغلب درست است. یعنی، ساختار تک توکنی برای پروژه مناسب است.

بنابراین، این سؤال مطرح می شود که چرا استارتاپ ها به دنبال توکن دوبل هستند؟ به بیان ساده، مشکل پذیریش عامل بوجودآورنده است. در سال های اخیر، عرضه اولیه در حالت کلی تحت بررسی های شدیدی قرار گرفت. پیش از آن، هیچ تفاوتی بین سهام و دارایی وجود نداشت. در حال حاضر، چندین پروژه دو توکن ارائه می دهند، یک توکن سهام به سرمایه گذاران معتبر داده می شود و توکن دوم توکن دارایی است که به کاربر/مشتری فروخته می شود.

سه مدل مورد استفاده قرار می گیرد تا توکن دوبل ارائه شود:

• RATE
• DATE
• FACTS

RATE (Real Agreement for Tokens and Equity):

در این مدل، شرکت دو توکن انتشار می دهد، یکی از توکن ها مطابق قوانین اوراق است و دومی به عنوان پاداش به سرمایه گذاران تعلق می گیرد.

DATE (Debt Agreement for Tokens and Equity):

این مدل اجازه انتشار توکن اوراق قرضه می دهد و توکن دارایی برای رونق بخشیدن ارائه می شود.

FACTS:

این مدل از هر دو توکن اوراق و دارایی استفاده می کند. توکن اوراق اولین بار از طریق عرضه عمومی به سرمایه گذاران معتبر تعلق می گیرد. توکن دارایی پس از عرضه به عنوان توزیع سود بین سرمایه گذاران توزیع می شود. توکن دارایی معادل با توکن اوراق منتشر می شود.

مثال هایی از سیستم توکن تکی و دوبل:

توکن تکی: اتریوم

اتریوم برنامه دارد که تبدیل به یک ابرکامپیوتر نامتمرکز برای توسعه دهندگان در سراسر جهان شود. هر شخصی می تواند اپلیکیشن های نامتمرکز را روی بلاک چین بسازد. مدل اجماع اتریوم در حال حاضر گواه اثبات کار است، اگرچه، آنها تمایل دارند به مدل اجماع گواه اثبات سهام برسند البته با استفاده از پروتکل کسپر. توکن اتریوم اتر است و این توکن برای افزایش قدرت اکوسیستم مورد استفاده قرار می گیرد.

توکن دوبل: نئو

نام دیگر نئو اتریوم چینی است. نئو بر مقیاس پذیری تمرکز دارد و بنابراین از مدل اجماع تحمل خطای بیزانس استفاده می کند. اکوسیستم نئو دارای دو توکن است: NEO-در ابتدا با نام Antshares (ANS) و GAS، که در ابتدا با نام Antcoin یا ANC شناخته می شد تشکیل شده است. در حالت کلی ۱۰۰ میلیون توکن وجود دارد.

با داشتن توکن نئو مالک این حق را دارد تا در تصمیمات شبکه دخالت کند. این حقوق شامل حسابرسی، تغییر پارامترهای شبکه و غیره است. توکن نئو را می توان به صورت اعشاری تقسیم کرد.

اگر نئو توکنی باشد که به شما حق رأی و تصمیم گیری در جامعه را بدهد، سپس GAS نیروی محرکه قراردادهای هوشمند است و کارها را انجام می دهد. همانطور که از نام آن مشخص است نیروی محرکه شبکه است. GAS همان چیزی است که به عنوان ارز در سیستم مبادله می شود و چیزی است که پروژه های متعددی را در اکوسیستم برمی انگیزد.

مثل نئو، دارای محدودیت ۱۰۰ میلیون توکن است اما برخلاف نئو تقسیم پذیر است. حداقل واحد GAS 0.00000001 است. یک تفاوت عمده دیگر بین این دو وجود دارد.

۱۰۰ میلیون نئو در بلاک اولیه شبکه نئو تولید شد. ۱۰۰ میلیون GAS هنوز تولید نشده است. آنها مطابق ۱۰۰ میلیون نئو از طریق الگوریتم کاهشی در طول ۲۲ سال و برای آدرس هایی که نئو دارند تولید خواهد شد. اگر نئو به آدرس جدیدی انتقال بیابد GAS تولید شده به آدرس جدید انتقال می یابد.

دو میلیون بلاک با زمان ۱۵ تا ۲۰ ثانیه هر سال تولید می شوند. تولید GAS اولیه ۸ GAS به ازای هر بلاک بود و این میزان هر ساله ۱ GAS یا ۱ GAS به ازای ۲ میلیون بلاک تا ۱ GAS به ازای هر بلاک کاهش خواهد یافت. در ۴۴ میلیونم بلاک، کل GAS تولید شده پس از آنکه تولید GAS وجود نداشته باشد به ۱۰۰ میلیون خواهد رسید.

مطابق الگوریتم:

• ۱۶ درصد GAS در سال اول تولید خواهد شد
• ۵۲ درصد در ۴ سال اول تولید می شود
• ۸۰ درصد GAS در ۱۲ سال اول تولید خواهد شد

توکن های GAS مطابق با نسبت نئو به آدرس های آنها منتشر می شود. صاحبان نئو می توانند در هر زمانی ادعای توکن های GAS را داشته باشند.

توکن سه گانه-استیم

همچنین مدل توکن سه گانه وجود دارد. استیم، یک بلاک چین براساس وبلاگ و وب سایت شبکه های اجتماعی در واقع از سیستم توکن سه گانه استفاده می کند.

استیم ۳ رمزارز دارد:

• STEEM
• Steem Power
• Steem Dollars

STEEM: استیم رمزارز اصلی شبکه Steemit است. استیم را می توان با بیت کوین، اتریوم و سایر رمزارزها در تعدادی از صرافی ها مبادله کرد. اگر می خواهید در مدیریت اکوسیستم و رأی گیری نقشی داشته باشید، باید استیم را به توکن های Steem Power تبدیل کنید. به این روش powering up می گویند. می توانید استیم را به Steem Dollar نیز تبدیل کنید.

Steem Power (SP): توکن استیم پاور مثل یک دارایی در شبکه است. همانطور که قبلاً گفتیم، می توانید توکن استیم خود را به SP تبدیل کنید. یک واحد استیم معادل با یک حق رأی است. هر قدر میزان توکن SP افزایش یابد نفوذ بیشتری در اکوسیستم خواهید داشت:

• رأی موافق یا مخالف یا پرچم، افرادیکه دارای مقدار زیادی SP هستند نسبت به سایر افراد رأیشان دارای ارزش بیشتری می باشد. به همین دلیل، کاربرانی که SP بیشتری دارند نفوذ بیشتری بر تصمیمات شبکه خواهند داشت.
• ۹۰ درصد توکن های جدید ایجاد شده به کاربرانی که SP بیشتری دارند تعلق می گیرد. این موضوع بر توکنومیک سیستم می افزاید، که مشارکت کنندگان انگیزه لازم برای نگه داشتن توکن ها را دارند. فرآیند تبدیل SP به استیم powering down نامیده می شود.
• Steem Dollars: این مورد سکه پایدار در اکوسیستم است که به صورت یک به یک ارزشگذاری می شود. آنها یک واحد برای نشان دادن بدهی کوتاه مدت هستند. براساس وایت پیپر استیم، داشتن استیم دلار راهی برای قرض دادن ارزش دلار آمریکا به جامعه است، که طوری طراحی شده که رشد را ترویج دهد.

پایدار کردن قیمت ها:

مسئله بعدی که باید در یک مدل توکنومیک وجود داشته باشد مکانیزم پایدار کردن است. همانطور که پیشتر گفتیم، اغلب عرضه اولیه ها تمایل دارند به سرمایه گذاران اولیه پاداش دهند. اگرچه در اغلب موارد، این پاداش از کنترل خارج می شود. این مسئله در مورد عرضه اولیه ها نیز صادق است که نهنگ ها بخش بزرگی از توکن ها را بدست می آورند. در این موارد، سناریوهایی وجود دارد که یک سرمایه گذار می تواند نفوذ زیادی بر پایداری قیمت از کل اکوسیستم داشته باشد.

برای پیشگیری از سناریوهای این چنینی، یک سیاست پولی قوی باید وجود داشته باشد. بانک مرکزی از سه روش برای رسیدن به پایداری ارز استفاده می کند:

• تغییر عرضه پول با استفاده از خرید یا فروش اوراق قرضه دولتی و ارزهای خارجی
• تغییر سیاست پولی با سایر بانک ها
• تغییر نرخ رزرو بانک ها

عرضه و تقاضا:

مفهوم عرضه و تقاضا بسیار ساده است:

• با افزایش عرضه و کاهش تقاضا برای یک محصول، قیمت محصول کاهش خواهد یافت.
• با کاهش عرضه و افزایش تقاضا، قیمت افزایش می یابد

در نقطه ای که هر دو منحنی یکدیگر را قطع می کنند نقطه تعادل است. ارزشگذاری یک دارایی اغلب به عرضه و تقاضا بستگی دارد. بنابراین، با درنظر داشتن این موضوع، چگونه این فاکتور بر توکنومیک تأثیر می گذارد؟

بسیاری از پروژه ها از مکانیزم تورم و عدم تورم برای بهبود عرضه و تقاضای دارایی خود استفاده می کنند.

• بسیاری از پروژه ها از طریق ورود توکن های جدید عرضه خود در اکوسیستم را افزایش می دهند. برای مثال، ایاس دارای تورم سالیانه ۵ درصد است یعنی جائیکه توکن های جدید به عنوان پاداش بلاک و افزایش جریان توکن در اکوسیستم استفاده می شوند.
• از طرف دیگر، بسیاری از پروژه ها از تابع توکن برای سوزاندن و خروج دائمی توکن از اکوسیستم استفاده می کنند. بایننس از تابع سوزاندن توکن برای کنترل عرضه توکن استفاده می کند. اجازه دهید به بررسی دقیق تر کاری که بایننس انجام می دهد داشته باشیم.

سوزاندن توکن ها در بایننس:

بایننس به طور دوره ای و از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند از توابع قرارداد هوشمند سوزاندن توکن استفاده می کند. در کل ۲۰۰ میلیون سکه بایننس وجود خواهد داشت. فرآیند سوزاندن هر سه ماه اتفاق می افتد تا زمانیکه ۱۰۰۰۰۰۰۰۰ سکه بایننس درنهایت از بین برود.

تعداد سکه بایننسی که باید سوزانده شود براساس تعداد معاملات انجام شده در صرافی در دوره های سه ماهه انجام می شود. بنابراین، پس از هر دوره، بایننس سکه بایننس را براساس حجم کلی می سوزاند.

فرآیند سوزاندن:

فرآیند سوزاندن براساس مراحل زیر صورت می گیرد:

• یک مالک سکه تابع سوزاندن را فرامی خواند، بیان می کند که آنها می خواهند مقدار مشخصی سکه بایننس را بسوزانند.
• قرارداد سپس چک می کند آیا کاربران بیشتر از سکه هایی که قرار است سوزانده شوند را در کیف پول خود دارند یا نه.
• اگر آنها آن میزان سکه بایننس را نداشته باشند، تابع سوزاندن اجرا نمی شود.
• اگر آن میزان سکه داشته باشند، برای همیشه آن میزان بایننس از بین خواهند رفت.

نکته: سوزاندن رمزارز گارانتی برای افزایش ارزش توکن های باقیمانده نیست. سکه های کمتر در گردش همیشه به این معنا نیست که خریداران احتمالی پول بیشتری برای آنها خواهند پرداخت.

پیشنهاد مطالعه: الگوریتم اثبات سوزاندن یا Proof of Burn چیست؟ (PoB)

توزیع توکن:

همانطور که پیشتر گفتیم، یک مدل نامتمرکز ناموفق باید طیف گسترده ای از توکن ها در اکوسیستم را داشته باشد. آخرین چیزی که می خواهند تجمع ثروت بین اعضای خاص است. تجمع ثروت در یک اکوسیستم می تواند با استفاده از ضریب جینی به صورت کیفی تبدیل شود. هر قدر ضریب جینی بالاتر باشد، ثروت متمرکزتر است.

در مقایسه با پول فیات ضریب جینی در رمزارزها بسیار بالا است زیرا تعداد سرمایه گذاران کم است.

گراف بالا نشان دهنده میزان رمزارزی است که در ۵۰۰ ولت برتر وجود دارد. نکته جالب این است که رمزارزهای معتبر مثل بیت کوین، بیت کوین کش، اتریوم و لایت کوین دارای ضریب جینی بسیار کمتری از سایرین است. دلیل این موضوع می تواند دو مورد باشد:

• رمزارزهای معتبر در مقایسه قدیمی تر هستند. بنابراین، صاحبان اولیه ممکن است طی زمان توکن های خود را فروخته باشند.
• بیت کوین، بیت کوین کش، اتریوم و لایت کوین از مکانیزم اجماع گواه اثبات کار استفاده می کنند. به این دلیل که گواه اثبات کار دارای نگهداری هزینه بری است، ماینرها باید پاداش بلاک خود را بفروشند تا در نگهداری سیستم مورد استفاده قرار بگیرد.

امروزه، بسیاری از رمزارزها اجماع اثبات گواه سهام را ترجیح می دهند که نیاز به نگهداری و تشویق تأییدکنندگان برای نگهداری یک استیک در اکوسیستم ندارد. این مورد می تواند مزیت های خود را داشته باشد، در حالت کلی می توان گفت این روش اجماع منجر به تمرکز بیشتر ثروت و ضریب جینی بالاتر خواهد شد. توکن های لایه دوم اغلب از گواه اثبات سهام استفاده می کنند، بنابراین نیازی نیست تأییدکنندگان توکن های خود را برای نگهداری از سیستم به فروش برسانند.

بنابراین، برای دستیابی به توزیع بالاتر چه راهکاری وجود دارد؟ اجازه دهید به برخی از فعالیت هایی که تاکنون در زمینه توزیع توکن انجام شده است بپردازیم.

1. فروش عمومی:

عرضه اولیه ها رایج ترین مکانیزم توزیع توکن هستند. درحالیکه آنها در ابتدا کمک کننده بودند، ولی درواقع از کارایی کمی برخوردار هستند. مثلاً عرضه اولیه BAT را در نظر بگیرید:

در عرضه اولیه BAT 35 میلیون دلار در عرض ۳۰ ثانیه جمع آوری شد. در این عرضه اولیه در مدت زمان بسیار کوتاه مقدار زیادی پول جمع آوری شد. یک خریدار معادل ۴.۷ میلیون دلار اتر برای خرید توکن پرداخت. سرمایه گذار دیگر معادل ۶۰۰۰ دلار هزینه استخراج وضعیت خود را تضمین کرد. فقط ۱۳۰ نفر توکن خریدند که در بین آنها ۵ نفر نیمی از توکن ها را خریداری کردند. برای درک توزیع توکن به نمودار زیر توجه کنید:

به طور آشکار این نمودار نشان می دهد که توکن های BAT از عدم تمرکز کافی برخوردار نیستند و به صورت یکنواخت توزیع نشده اند.

2. Airdrops:

Airdrops فرآیندی است که از طریق آن یک شرکت توکن خود را بدون هیچ هزینه ای در کیف پول های کاربران توزیع می کند. توکن های لایه دوم می تواند مطابق موجودی کنونی آنها از توکن لایه اول بین کاربران توزیع شود. همانطور که در مورد نمودار ضریب جینی گفتیم، بلاک چین های لایه اول معتبری مثل ایاس و اتریوم دارای توزیع مناسبی هستند. شرکت ها می توانند از این موقعیت از طریق Airdrop کردن توکن هایشان بین صاحبان توکن بلاک چین اصلی استفاده کنند.

3. Merkle Mining

Livepeer یا LPT یک پروتکل باز است که منجر به تسهیل رویکرد بدون اجازه (permissionless) و نامتمرکز تغییر فرمت ویدئو می شود. شبکه Livepeer در می سال ۲۰۱۸ ارائه شد و از روشی به نام استخراج مرکل (Merkle mining) استفاده می کند.

استخراج مرکل شبیه به استخراج است با این تفاوت که به جای اجرای هش ها برای یافتن ارزش هش، ماینرهای مرکل باید اثبات مرکل تولید کنند که بیان می کند که آدرس های اتریومی در اکانت هایی وجود دارند که دارای حداقل X اتر هستند.

محاسبات اثبات مرکل قطعی است و می توان آن را زودتر انجام داد و مثل POS به محاسبات پیچیده ای نیا ندارد. ماینرهای مرکل باید هزینه ای برای بنزین در شبکه اتریوم بپردازند تا اثبات ها را ذخیره کنند.

مزیت های این روش عبارتند از:

• محدودیت قوانین عرضه اولیه را ندارد
• بدون مجوز و جهانی است و در هر جایی می تواند اجرا شود.
• به سخت افزارهای خاصی مثل گواه اثبات کار یا سرمایه اولیه مثل گواه اثبات سهام نیاز دارد.

سرعت توکن:

این قسمت روی دیگر بحثی است که تاکنون داشته ایم. تاکنون در مورد اهمیت جریان توکن و توزیع توکن دانستیم. اما، مدل چندلایه و قوی توکنومیک باید به جنبه های مختلف بپردازد. در مورد توکن ها، باید سرعت توکن نیز درنظر گرفته شود. اغلب توکن های موجود در بازار فقط یک توکن پرداخت ساده هستند. این توکن ها به وفور معامله می شوند، یعنی سرعت بالایی دارند. اگر بخواهید سرعت توکن را به زبان ریاضی توضیح دهید، به صورت زیر خواهد بود:

سرعت توکن = حجم کل توکن/ارزش متوسط شبکه

با یک تغییر ساده در فرمول خواهیم داشت:

که می توان دو نتیجه از آن گرفت:

• با افزایش سرعت توکن، متوسط ارزش شبکه کاهش می یابد.
• با افزایش حجم معاملات، سرعت توکن افزایش می یابد.

چطور می توان سرعت توکن را کاهش داد؟

یک پروژه می تواند یکی از راهکارهای زیر را در پیش بگیرد تا سرعت توکن را کاهش دهد:

• مدل Profit-share: کاربران یک شبکه خاص ممکن است با دریافت توکن محلی پاداش دریافت کنند. برای مثال، در شبکه Augur ($REP) به صاحبان برای انجام کار REP پاداش می دهد. اما چرا این مدل منجر به کاهش سرعت می شود؟

از آنجایئکه توکن ها از طریق سود تولید شده اند، اگر ارزش توکن پایین باشد، سود حاصل پایین خواهد بود و برعکس.

• پروتکل گواه اثبات سهام: در پروتکل گواه اثبا سهام یا POS، کاربران باید مقداری توکن به عنوان وجه شرط بلوکه کنند تا بتوانند حق رأی در اکوسیستم داشته باشند. پس از بلوکه شدن توکن امکان خرج کردن آنها وجود ندارد. از این طریق سرعت توکن به شدت کاهش می یابد.
• سوزاندن توکن: قبلاً در مورد فرآیند سوزاندن توکن صحبت کردیم. سوزاندن توکن از طریق کاهش موجودی توکن و افزایش دقت کاربران برای هزینه کردن توکن ها منجر به کاهش سرعت توکن می شود.
• در قالب بازی در آوردن: این روش می تواند کاربران را برای داشتن توکن ها تشویق کند، برای مثال در مورد توکن محلی YouNow که به آن PROPS می گویند. در این شبکه کاربران می توانند ایجادکنندگان محتوا را با PROPS تشویق کنند. داشتن توکن منجر به افزایش رتبه محتوا می شود و ایجادکننده محتوا را در معرض دید قرار می دهد.
• ذخیره ارزش: این مورد بسیار نادر است و در مورد رمزارزهایی که توانسته اند به عنوان ذخیره ارزش در نظر گرفته شوند صادق است. دو نوع توکن وجود دارد که قابلیت تبدیل شدن به ذخیره ارزش را دارند:

در درجه اول پروژه هایی که دارای بنیان قوی و طراحی توکن نیرومندی هستند. ارزش این توکن ها با گذشت زمان افزایش می یابد. بیت کوین یک مثال خوب در این مورد است که با گذشت زمان به محبوبیت رسید.

در درجه دوم سکه های پایدار هستند. برای مثال Dai یک سکه پایدار است. کاربران می توانند سود و یا موجودی خود را صرف نظر از رفتار بازار به Dai تبدیل کنند.

در هر دو مورد کاربران این انگیزه را دارند که به جای فروش توکن های خود را نگهداری کنند.

نتیجه گیری:

راهنمای دو بخشی توکنومیک به پایان رسید. توکنومیک از گستردگی بالایی برخوردار است به همین دلیل از پرداختن به مواردی خودداری کردیم. با این حال سعی شد به موارد پایه ای پرداخته شود. امیدواریم آنچه که یاد گرفتید منجر به افزایش انگیزه در شما برای ایجاد توکن هایی دارای تومنومیک قوی که منجر به آوردن ارزش بیشتر برای اکوسیستم شود.