نویسنده: آنتونی لوییس
دیجی ارزها یا پول های دیجیتالی (digital tokens) یک پدیده تازه است که با پول های رمزنگاری شده ای مانند بیت کوین بوجود آمد و بعد ارزهای دیجیتالی دیگری به عنوان دارایی روی یک بلاک چین مورد استفاده قرار گرفتند. دیجی ارزها یا پول ها (توکن)ی دیجیتالی چه هستند؟ یک پول را چطور می توان دیجیتالی کرد؟ چرا این کار مهم است؟
وقتی اولین بار کلمه token را شنیدم یاد چیپ های پلاستیکی و گردی افتادم که در کازینو اسفاده می کنند یا به عنوان چیزی که بتوانم با آن در یک سیستم خاص یا یک بازار خاص یک نوشیدنی بخرم.
ما کاربرد اصلی عبارت digital token را بررسی خواهیم کرد، سپس به پول های دیجیتالی و رمزنگاری شده نگاهی خواهیم انداخت، و تفاوت بین پول های مبتنی بر بلاک چین مانند BTC در بیت کوین یا ETH در اتریوم را با پول های با پشتوانه مانند IOU ها در ریپل را بررسی خواهیم کرد.
وقتی برای عضویت یک ایمیل آدرس را در یک سایت وارد می کنید، اغلب از شما سئوال می شود که ایمیل خود را کنترل کنید و روی یک لینک کلیک کنید تا عضویت فعال شود. لینک چیزی مانند زیر به نظر می رسد:
http://www.website.com/confirm_email?token=4bdebebc-135b-4748-b7ab-25b31a285df8
در این مورد، کلمه token رشته ای از حروف و عدد است که برای شما ارسال می شود. این یک رشته یونیک از حروف و اعداد است و شما می توانید روی آن کلیک کنید و به سرور بگویید که بله، شما ایمیل را قطعا وارد کرده اید و این حساب ایمیل قطعا به شما تعلق دارد.
پس، وب سایت یک توکن (token) را برای شما فرستاده است، و شما آنرا برمی گردانید و اثبات می کنید که کنترل ایمیل آدرسی که وارد کرده اید را در اختیار دارید.
اما از این کلمه token در حیطه رمزنگاری استفاده متفاوتی می شود که در ادامه توضیح خواهم داد.
پول ها یا توکن های رمزنگاری شده
پول ها یا توکن های رمزنگاری شده به شکل رشته ای که در بالا توضیح دادیم، نیستند، (اگر این طور بودند به آسانی کپی می شدند)، بلکه به لحاظ مفهومی به شکل مدخل روی یک دفتر کل (یعنی یک بلاک چین) وجود دارند. شما دارای این توکن ها هستید، زیرا کلیدی دارید که به شما اجازه می دهد تا یک مدخل جدید در دفتر کل ایجاد کنید و یا مالکیت آن را به فرد دیگری واگذار کنید. شما توکن ها را روی کامپیوتر خود ذخیره نمی کنید، بلکه کلید ها را ذخیره می کنید که به شما اجازه می دهد این کمیت پولی را به شخص دیگری واگذار کنید.
من ترجیح می دهم به توکن به شکل مقدار خاصی از منابع دیجیتالی نگاه کنم که کنترل آن دست شماست و می توانید کنترل را به فرد دیگری بدهید.
ما در ادامه، دو نوع توکن را بررسی خواهیم کرد:
۱. توکن های باطنی( یا از پیش ساخته شده یا اصلی) بلاک چین.
۲. توکن ها به عنوان دارایی برای پشتوانه که روی بلاک چین صادر شده تا بعدا بازخرید شود.
توکن های درونی یا از پیش ساخته
این توکن ها چند فایده دارند. برخی مثال های این توکن های باطنی به قرار زیر هستند:
BTC روی بلاک چین. XPR روی شبکه ریپل. NXT روی پلاتفرم Next و ETH روی اتریوم.
پول های بسیار زیادی وجود دارد. کافی است به اینجا نگاه کنید.
این سکه ها یا توکن ها واقعا بخشی از هسته بلاک چین را تشکیل می دهند و بلاک چین بدون آنها اجرا نخواهد شد. آنها معمولا بخشی از یک الگوی تشویقی هستند تا مردم را تشویق کنند که در اعتبار دادن به تراکنش ها کمک کنند و بلاک ها ایجاد شود. یا در مورد ریپل، این پول ها برای این هستند که یک هزینه اندک برای هر تراکنش ایجاد شود تا مانع اسپم شدن تراکنش شود.
چگونه این پول های باطنی بوجود آمدند؟
چون این پول ها هیچ پشتوانه ای ندارند، می توانند با نرم افزار ایجاد شوند درست به همان سادگی که شما می توانید روی یک صفحه کاغذ بنویسید که من بدین وسیله ۱ میلیارد سکه ایجاد می کنم. در واقع، اگر این کار را بکنید و بعد به خوبی ثبت کنید که این پول را به کدامیک از دوستان خود می دهید و اگر بتوانند بقیه تراکنش هایی که دوستان تان هم انجام می دهند را نیز ثبت کنید، پس تا حد زیادی این کار شما مانند همین کاری است که این پول ها انجام می دهند.
برای مثال در مورد بیت کوین، BTC مطابق یک برنامه از پیش مقرر، ایجاد یا استخراج می شود. سکه هایی که به تازگی ایجاد شده اند به سازندگان بلاک واگذار می شود. کل تعداد سکه ها طی زمان افزایش می یابد. این سکه ها سپس وارد چرخه تراکنش ها می شود.
در مورد ریپل، XPR در آغاز ایجاد شده و بین مشارکین اصلی توزیع شده است. هر تراکنش یک اجرت دارد که به صورت مقدار اندکی از این پول پرداخت می شود.
در مورد NEXT، پول آن یعنی NXT از پیش استخراج شده است یعنی premine شده است. هر تراکنش در شبکه یک اجرت دارد که با همین پول شبکه پرداخت می شود. این اجرت به کسانی تعلق می گیرد که در ساختن بلاک مشارکت می کنند. کل تعداد NXT در زمان ثابت می ماند.
در مورد اتریوم، ETH از پیش استخراج شده است. تراکنش ها و قراردادهای هوشمند برای ایجاد و اجرا نیازمند این پول هستند و ETH به عنوان یک پاداش به استخراج کنندگان تعلق می گیرد.
هدف اصلی این پول های باطنی موارد زیر هستند:
۱. مشوقی برای تایید بلاک یا پاداش استخراج کنندگان.
۲. جلوگیری از تراکنش های اسپم (یعنی اگر تمامی تراکنش ها مقداری هزینه اجرت داشته باشد، این امر توانایی ایجاد تراکنش ها غیرواقعی و بیهوده را محدود می کند.)
اگرچه این سکه ها ارزش خارجی دارند (یعنی می توانید آنها را در یک صرافی خرید و فروش کنید و به دیگر سکه ها یا پول های واقعی تبدیل کنید)، اما برای این نیستند که بازنماینده یک ثروت واقعی باشند.
پول های باپشتوانه
تاریخچه ویکیپدیا درباره پول اشاره می کند که در ایام قدیم، شما می توانستید مقداری طلا را نزد طلاساز نگاه دارید و در عوض از طلاساز یک رسید دریافت کنید با عنوان «تو به من مقروضی» (I owe you) و اصطلاحا IOU خوانده می شود. این یادداشت ها بین افراد در مبادلات دست به دست می شد و هرکسی که این یادداشت را داشت می توانست نزد طلاساز برگردد و طلای واقعی را طلب کند.
توکن ها یا پول ها دارای پشتوانه یک معادل دیجیتالی از همین IOU های قدیمی هستند. اینها مطالباتی هستند که پشتوانه ای مانند طلا دارند و لازم است که آن پشتوانه را از صادر کننده اصلی این پول ها (مانند طلاساز در مثال فوق) مطالبه کنید. این تراکنش ها با دست به دست شدن پول بین مردم، روی بلاک چین ثبت می شوند و برای طلب پشتوانه شما پول را به صادر کننده اصلی فرستاده و وی دارایی اصلی را به شما می فرستد.
دارایی های محبوب به عنوان پشتوانه این پول ها، پول های اعتباری مانند دلار و یورو هستند و یا فلزات گران قیمت مانند طلا و نقره.
پول های باپشتوانه چگونه کار می کنند؟
اجازه دهید Coins-R-Us را مثال بزنیم که یک صرافی جعلی بیت کوین است و پول های دیجیتالی با پشتوانه یورو را صادر می کند.
شما با داخل کردن به حساب بانکی تان در اینترنت، پولی را به Coins-R-Us ارسال می کنید و یک پرداخت بانکی ۱۰۰ یورویی معمولی از حساب شما به حساب این صرافی انجام می شود. وقتی داخل شوید و آنرا ببینید، آنها می توانند به شما یک پول دیجیتالی با پشتوانه و به اندازه ۱۰۰ یورو بدهند که اسم آنرا Coins-R-Us-EUR گذاشته اند.
ایجاد این پول ها روی بلاک چین ثبت می شود. سپس می توانید این پول ها را به دوست خود ارسال کنید (به عنوان بخشی از خرید یا یک هدیه) و پول ها روی همان بلاک چین ردیابی می شوند.
سرانجام، ممکن است یک دوست که این پول ها را نهایتا دریافت کرده است، بخواهد این پول با پشتوانه را به یک پول واقعی تبدیل کند. وی باید به Coins-R-Us برگشته و در آن یک حساب ایجاد کند، و به آنها حساب بانکی خود را داده و پول Coins-R-Us-EUR را برای آنها ارسال کند. آنها معادل یورو را به حساب بانکی وی واریز خواهند کرد.
بلاک چین های بدون پول
در برخی از مباحث، از جمله گزارش عالی تیم سوانسون (Tim Swanson) درباره دفتر کل مجوز دار، مفهوم بلاک چین های بدون پول مطرح شده است. به نظرم منظورشان یک بلاک چین یا یک دفتر کل است که فاقد یک پول باطنی است اما از پول های باپشتوانه همچنان استفاده خواهند شد. یعنی منظور از بدون پول در اینجا پول باطنی است و نه پول باپشتوانه.
با این حال، شما برای اجرای یک بلاک چین همیشه پول لازم ندارید. بسته به نصب سیستم بلاک چین، ممکن است نیاز به پول باطنی داشته باشید و ممکن است نداشته باشید.
به طور کلی دفترکل های بدون مجوز که هرکسی می تواند یک بلاک به آن اضافه کند، به نوعی به یک الگوی تشویقی برای اعتبارسنجی بلاک ها نیاز دارند. اما اگر در سیستم دفترکل توزیعی بتوانید اعتبار دهندگان تراکنش ها را در کنترل داشته باشید، پس ممکن است آنها کارشان را با دلایل متفاوتی به جز پاداش مالی انجام دهند، برای مثال اگر تعهدی نسبت به این کار احساس کنند.
ساختار قانونی ایجاد پول و تمرکززدایی
اخیرا سر و صدای زیادی در رسانه ها درباره قراردادن ثبت تراکنش چیزهایی مانند سهام، وام، طلا، شرکت، الماس، هنر و غیره روی بلاک چین راه افتاده است.
گاهی هدف انتقال و تراکنش دارایی ها به سرعت و به آسانی است بدون اینکه لازم باشد یک جنس فیزیکی ارزشمند در انبار نگاه داری شود.
گاهی نیز هدف پول های دیجیتالی برای است که مالکیت دیجیتالی چیزی با حرکت مسیر فیزیکی یک کالا مطابقت داشته باشد. برای مثال، وقتی من به شما یک الماس واقعی می فروشم، همچنین می توانم پول الماس دیجیتالی را از کنترل خودم خارج کرده و تحت کنترل شما در آورم. بنابراین روی بلاک چین، منشا و مالکیت الماس ثبت می شود.
در رابطه با ساختار قانونی، خصوصا شرکت ها و سهام، به نظر من، بین مسیریابی مطالبات در مورد کالا روی یک دفتر کل و غیرمادی کردن قانونی یک کالا تفاوت وجود دارد.
غیرمادی کردن به معنای این است که شما یک شی مادی را با یک شی دیجیتالی جایگزین می کنید. برای مثال، اسناد سهام کاغذی اکنون با یک ثبت مالکیت جایگزین شده است. قراردادهای کاغذی هم گاهی با فایل های پی دی اف جایگزین می شوند.
با اینکه شما می توانید اعلام کنید که برای مثال فلان مقدار پول دیجیتالی نماینده سهمی از یک شرکت است، و بعد آن را برای فرد دیگری ارسال کنید، اما این کار هیچ مبنای قانونی ندارد. این پول یک سهام نیست، حتی اگر در زندگی واقعی صاحب سهام باشید و شما به پشتوانه آن، این پول را صادر کنید، باز این پول خارج از حیطه قانونی است.
مطمئنا، به عنوان مالک سهام، اگر انها فلان مقدار پول را دارند شما احتمالا باید متعهد شوید که امتیازات خارجی را به آنها واگذار می کنید مانند دادن سود سهام به آنها.
اما شما صاحب سهام هستید چون نام شما در یک دفتر ثبت قانونی، ثبت شده است و نه در یک دفتر کل بلاک چین که شما از آن برای مسیریابی تراکنش ها استفاده می کنید.
به همین خاطر است که وقتی می شنوم که مردم می گویند ما یک ساختار قانونی را در یک بلاک چین داریم، خنده ام می گیرد. کاری که در عمل انجام می دهند، بیش از این نیست که من مثلا روی یک دستمال کاغذی بنویسم که بدین وسیله یک شرکت با صد سهام ایجاد می کنم، بدون اینکه در عمل یک شرکت قانونی داشته باشد و تجت نظارت یک سیستم قانونی ملی باشم.
مطمئنا اگر قانون یک بلاک چین مشخص را بپذیرد و این بلاک چین معادل یک سیستم ثبت قانونی برای شرکت ها تلقی شود، شما می توانید یک بلاک چین با اعتبار قانونی داشته باشید. جالب خواهد بود که ببینیم قوانین سرانجام چگونه این فن آوری را خواهند پذیرفت.
