ویتالیک بوترین یکی از بنیانگذاران اتریوم، اخیراً اعلام کرده است اتریوم پلتفرم قرارداد هوشمند که بستری برای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، عملیات توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و موارد دیگر است، مشکلی دارد که نمی‌توان آن را تنها با پلتفرم‌های مقیاس‌بندی لایه ۲ حل کرد.
در یک پست وبلاگی، بوترین گفت اگرچه شبکه به طور گسترده استفاده می‌شود و کاربرانی وجود دارند، اما تأیید تراکنش‌های شبکه اصلی یک چالش است. چالش‌های ناشی از این بدان معناست که افراد زیادی نمی‌توانند نودهای خود را اجرا کنند و در عوض باید به واسط‌هایی قابل اعتماد، مانند کلاینت‌های سبک، تکیه کنند. اگرچه کلاینت‌های سبک ضروری‌اند، اما بوترین اعتقاد دارد بررسی اینکه آیا اعتبارسنجان اتریوم از قوانین پیروی می‌کنند یا خیر، چالش‌برانگیز است.
برای رسیدگی به این مشکلات، بوترین دو گزینه را برای حل مشکلات تأیید لایه ۱ در زنجیره و در عین حال بهبود مقیاس‌پذیری پیشنهاد می‌کند.
رسیدگی به مشکلات تأیید روی زنجیره
در گزینه اول، او محدود کردن شبکه اصلی و اجبار به فعالیت روی لایه-۲ را پیشنهاد می‌کند. این امر مستلزم تغییر هدف اصلی گس در هر بلوک از ۱۵ میلیون به ۱ میلیون است و تنها وظیفه لایه ۱ تأیید پروتکل‌های لایه ۲ است.
گرچه این راه‌حل می‌تواند مفید باشد، ممکن است نقص‌هایی هم وجود داشته باشد. اولاً، بسیاری از برنامه‌های کاربردی مبتنی بر L1 موجود را از نظر اقتصادی غیرممکن می‌کند و وجوه کاربر ممکن است به دلیل هزینه‌های بسیار بالا قفل شود. انتقال گسترده‌تر به پروژه لایه ۲ امکان‌پذیر است، اما این فرآیند را پیچیده‌تر می‌کند.
یکی از بنیانگذاران اشاره می‌کند که، در حالت ایده آل، پروتکل اتریوم باید به راحتی در دستگاه‌های مختلف، از جمله لپ تاپ، تلفن، و افزونه‌های مرورگر تأیید شود. با این حال، همگام‌سازی جداگانه داده‌ها در زنجیره برای اولین بار، یا پس از مدت طولانی آفلاین بودن، می‌تواند تا ۵۴ ثانیه طول بکشد. این می تواند در مرورگر دستگاه کار کند یا منجر به تخلیه سریع باتری دستگاه‌های قابل حمل شود.
گزینه جایگزین دیگری که بوترین پیشنهاد می‌کند برهان دانش غیر تعاملی مختصر (SNARK) است – تأیید شبکه اصلی با استفاده از یک ماشین مجازی بی‌نیاز از دانش اتریوم (zkEVM) که می‌تواند برای تأیید اجرای ماشین مجازی اتریوم (EVM) در هر بلوک استفاده شود.
در این رویکرد، کد SNARK بیشتری برای تأیید اجماع یک بلوک نوشته می‌شود. با این حال، تولید اثبات در زمان واقعی نیاز به بهبودهای قابل توجهی از طریق به‌روزرسانی‌های سخت افزاری یا معماری تخصصی دارد.
اگر این گزینه دنبال شود، نیاز به انتخاب یک نوع zkEVM برای تأیید وجود دارد. سه گزینه وجود دارد: یک zkEVM منفرد، یک zkEVM چندگانه بسته و یک zkEVM چندگانه باز.
در حالی که هر گزینه دارای مزایا و معایبی است، بوترین معتقد است که گزینه zkEVM چندگانه باز بهترین مسیر است. این رویکرد شامل کلاینت‌های مختلف می‌شود که zkEVM به صورت‌های مختلفی پیاده‌سازی می‌کنند و هر کلاینت قبل از پذیرش یک بلوک منتظر اثبات سازگار است.
بهبود مقیاس‌پذیری و دسترسی در اتریوم
پیشنهادات بوترین نشان‌دهنده گامی درست برای حل مشکل تأیید در زنجیره است. در حالی که راه‌حل‌های پیشنهادی نقاط ضعفی هم دارند، نیاز به یک پروتکل اتریوم مقیاس‌پذیرتر و کارآمدتر را بیشتر نشان می‌دهد.
این پیشنهاد زمانی مطرح شد که پالیگان نسخه بتای اصلی zkEVM خود را در اوایل این هفته با برنامه‌هایی برای منبع‌باز کردن این فناوری راه‌اندازی کرد.
پیشنهاد مطالعه: اثبات دانایی صفر یا پروتکل دانایی صفر چیست؟
