به گزارش CryptoSlate، یک پژوهش تازه که توسط شرکت تحقیق و داده‌کاوی رمزارز به نام Brave New Coin انجام گرفته نشان می‌دهد که ریسکهای مالی تنها دغدغه کاربران محصولات و برنامههای دیفای نیستند. این ابزارهای محبوب سرمایه‌گذاران، از چندین معضل حیاتی غیرمالی رنج می‌برند.
پروژه‌های دیفای با ریسکهای غیرمالی متعددی مواجهند که مهمترین آن‌ها مسائل مربوط به مقیاس‌پذیری، ترکیب‌پذیری، آسیب‌پذیری قرارداد‌های هوشمند و ریسکهای قانونی هستند.
اقبال عمومی کاربران نسبت به اکوسیستم دیفای در سال ۲۰۲۰ نوید یک عصر درخشان را برای نوآوری‌های غیرمتمرکز مثل وام‌دهی اعتباری، معاملات بدون اعتماد، استخراج نقدینگی، لگوهای پول و زراعت بازده سر داد.
البته چنین پیشرفت‌‌هایی ریسکهای بزرگی به همراه دارند. خاویر میگان، محقق این پژوهش، با تکیه بر روش‌های تحقیق علمی، به این نتیجه رسیده است که برنامههای دیفای با ۱۲ منبع ریسک متفاوت سر و کار دارند.
ریسک مقیاس‌پذیری:
بروز تراکم در شبکه منجر به هزینه‌های گاس بالاتر و تراکنش‌های ناموفق می‌شود که در نتیجه آن برنامه دیفای موردنظر آن طور که باید عمل نمی‌کند. همچنین وجود تنش و استرس در شبکه باعث می‌شود که قرارداد‌های هوشمند کارایی خود را از دست دهند، معاملات و تراکنش‌ها متوقف شوند و مقادیری از وجوه به دلیل دستورهای تکراری کاربر از دست روند.
آسیب‌پذیری ‘ورود مجدد’ قرارداد هوشمند:
ورود مجدد زمانی اتفاق می‌افتد که یک قرارداد اترها را قبل از به روز رسانی وضعیت درونی خود ارسال می‌کند. این یعنی یک قرارداد سرکش قبل از اینکه خود را به روز رسانی کند، همچنان به درخواست اتر ادامه می‌دهد. این وضعیت به آن جا ختم می‌شود که توکن‌های اتر مکررا ارسال می‌شوند.
آسیب‌پذیری ‘موارد کنترل نشده’:
این سناریو زمانی اتفاق می‌افتد که گاس کافی برای انجام عملیات موجود نیست، انباشت درخواست‌ها از حد خود فراتر رفته و یا یک خطای سیستمی به خاطر گره‌ای که درخواست را اجرا کرده رخ دهد.
ریسک اوراکل:
چنین خطری زمانی اتفاق بروز می‌کند که مقادیر غلطی به زنجیره بلوک وارد شده و بلاکچین همچنان به صورت عادی کار کند. بلاکچین فقط ذخیره هر گونه ارزش است اما نمی توانند صحت داده‌های وارد شده را به خودی خود تأیید کند. این یعنی یک قرارداد هوشمند می‌تواند با اطلاعات اشتباه به روز شود که منجر به حمله گسترده به شبکه و از دست رفتن وجوه کاربران شود.
ریسک ترکیب‌پذیری:
یکی از ریسکهای مهم که توسط میگان شناسایی شده، قابلیت ترکیب و اتصال داخلی برخی از بسترهای دیفای برای انجام عملیات خود است. این وابستگی درونی یک سیستم لگوی پول می‌سازد، درست مانند همان وضعیتی که بازارهای مالی سنتی قبل از بحران مالی سال ۲۰۰۸ داشتند.
اتکا به Infura:
وابستگی برنامههای دیفای مبتنی بر اتریوم به این شرکت ارائه خدمات زیرساخت اتریوم که توسط ConsenSys اداره می‌شود، عواقب خوبی ندارد. به عبارت دیگر اگر این شرکت سقوط کند، در نهایت بسیاری از برنامه‌ها، محصولات و بسترهای دیفای را با خود پایین می‌کشد.
ریسکهای غیرمالی دیگر که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته‌اند به ترتیب ریسکهای مرکزی بودن، ریسکهای انگیزه‌های اقتصادی، ریسکهای بی‌سوادی مالی، ریسکهای قانونی و ریسکهای افشای اطلاعات بوده‌اند.
بیشتر بخوانیم: سرمایه گذاری در دیفای ، تمام آنچه که باید از پیش بدانید!
در حال حاضر بخش مالی غیرمتمرکز یا همان بازار دیفای یک بازار با ارزش ۱۷ میلیارد دلار است که ۳.۱۸ درصد از فضای رمزارز‌ها را به لحاظ ارزش تشکیل می‌دهد. این یعنی اگر به ریسکهای مذکور به درستی پرداخته نشود، می‌توانند اثرهای مخرب طولانی‌مدتی را بر این صنعت وارد سازند.
