در دنیای مالی به جا مانده از گذشته، محصول خشکیده و بازدهی وجود ندارد. اما در شبکه اتریوم، وجود بازدهی تقریبا اجتناب ناپذیر است. در واقع بازده در برنامه‌های مالی غیرمتمرکز یک انگیزه پیش‌فرض برای جذب سرمایه است.
نرخ بازده اوراق خزانه ایالات متحده هیچ وقت تا این اندازه پایین نبوده است. اوراق خزانه با سررسید ده سال، در حال حاضر کمتر از ۰.۹ درصد بازدهی دارند. صندوق‌های قابل معامله متشکل از اوراق بهادار شرکتی نیز با رقمی حدود ۲.۲ درصد عملکرد چندان بهتری نداشته‌اند.
با دانستن نیت فدرال رزرو در نگه داشتن تورم در نرخی بالاتر از ۲ درصد، جای تعجبی ندارد که سرمایه‌‌گذاران دارایی‌های کم‌بازده را رها کرده و به سرمایه‌گذاری‌های سوداگرانه روی آورند.
نرخ بازده در شبکه اتریوم
در ساده‌ترین حالت، برنامه‌های وام‌دهی مانند Compound و Aave برای سپرده‌های توکن USDC به ترتیب حدود ۴.۶ و ۶.۲ درصد بهره می‌دهند. ادغام کننده‌های بازده پیشرفته‌تر مانند Yearn.Finance به استراتژی‌های ساده خود ۷.۸ درصد بهره را اختصاص می‌دهند. بازدهی این پروتکل برای استراتژی‌های تهاجمی‌تر به ۱۶ درصد هم می‌رسد.
صرافی غیرمتمرکز یونی‌سوآپ که حجم تراکنش هفتگی متوسط آن به ۱ میلیارد دلار رسیده، کارمزد ۰.۳ درصدی معاملات را در دستان تأمین‌کنندگان نقدینگی در پروتکل قرار می‌دهد. افرادی که توکنهای USDC و اتر خود را به استخرهای این صرافی عرضه می‌کنند، نرخ بهره سالانه ۳۵ درصدی را در ۳۰ روز گذشته دریافت می‌کرده‌اند.
اقتصاد دیفای اساسا متفاوت با نظیر سنتی خود ساخته شده است. برای این که دیفای درست عمل کند، وثیقه‌ی بیش از حد نیاز است. کسی نمی‌تواند بیش از آن چه سپرده‌گذاری کرده، وام بگیرد. این حاشیه اطمینان، پایه و اساس صنعت دیفای بوده است.
شاید این دلیل برای ترادف معنایی اتریوم و دیفای با بازده باشد. در بازار دیفای، نرخ‌‌های بهره به هیچ عنوان منفی نمی‌شوند. برای حذف اعتماد و در نتیجه از بین بردن تمرکز، باید وثیقه بیش از حد همواره برقرار باشد.
پس بازده بخش جدایی ناپذیر اقتصاد دیفای است. بازده منفی در پروتکل‌های Aave و Compound معنایی ندارد. پروتکل‌ها بر اساس طراحیشان، همواره قابلیت پرداخت دارند و ریسک نکول وجود ندارد. حتی وقتی تقاضای قرض صفر باشد، بازده هیچ‌گاه منفی نمی‌شود.
اتریوم، اوراق قرضه اینترنت
راه‌اندازی زنجیره بیکن اتریوم ۲.۰، بالاخره قابلیت استیک کردن اتریوم و دریافت بازده را اجرایی کرد. علاوه بر خصوصیات ذخیره ارزش، قابلیت استیک کردن در شبکه، اتریوم را تبدیل به یک دارایی سرمایه‌ای کرده که برای صاحب خود جریان پول به همراه دارد.
بازدهی استیک به گونه‌ای طراحی شده که وقتی مقیاس اقتصاد اتریوم افزایش یابد، این تغییرات را نشان دهند. این ارتباط اقتصادی برای یک سرمایه‌گذار در بازارهای اوراق بهادار رایج، آشناست. اقتصاد‌های سالم، ارزش بالاتری دارند، پس اوراق قرضه‌ی آن‌ها با خود یک هزینه اضافی حمل می‌کنند.
اتریوم عرضه‌ی خود را به عنوان یک مکانیزم جبرانی برای دارندگان آن به خاطر تأمین امنیت شبکه تنظیم می‌کند. با به کار بردن مکانیزم سوزاندن توکنهای صرف شده به عنوان هزینه گاس، تضمین می‌کند که هر فعالیتی در شبکه در بلندمدت برای کاربران عایدی به همراه خواهد داشت. پس اتریوم، نیازی ندارد تا برای جبران آن‌هایی که به دنبال بازده هستند، مالیات جمع کند و یا درآمدی ایجاد کند.
حذف این شروط برای ارزیابی اتر به عنوان یک اوراق قرضه، یک مزیت مهم محسوب می شود زیرا خطر نکول در اینجا وجود ندارد. اتریوم هیچ گونه بدهی برای پرداخت ندارد و بر اساس طراحی آن، همواره قابلیت پرداخت دارد.
نفوذ بیت کوین به ذهن طبقه سرمایه‌گذار سنتی، نشان می‌دهد که مردم به دارایی‌های پولی با پروتکل محدودشده علاقه‌مند هستند. ترکیب سود تقسیم شده اتریوم به دارندگان آن با عرضه کل محدود، اتر را تبدیل به یک دارایی منحصر به فرد در سال ۲۰۲۱ و بعد از آن خواهد کرد.
|| بیشتر بخوانیم: حساب ها، تراکنش ها، سوخت و موارد دیگر در اتریوم (قسمت اول)
آخرین سنگر بازده
همان طور که بیت کوین درهای سرمایه‌گذاری بر دارایی‌های دیجیتال را باز گذاشته است، یک دنیای پربازده را پشت سر خود در شبکه اتریوم نشان می‌دهد. تنوع دارایی‌ها و استراتژی‌های متفاوت تولید بازده، به احتمال زیاد توجه جویندگان بازده را از انواع مختلف به خود جلب می‌کند.
علاوه بر بازدهی دلاری (نقش ذخیره ارزش)، اتر به عنوان اوراق قرضه اینترنت شناخته می‌شود که یک ابزار مالی برای قرار گرفتن در معرض سودهای حاصل از رشد اقتصاد اتریوم است. در عین حال، اتر برای آن‌هایی که نوسانات آن را پذیرفته‌اند، بازدهی قیمتی ایجاد می‌کند.
|| بیشتر بخوانیم: حساب ها، تراکنش ها، سوخت و موارد دیگر در اتریوم (قسمت دوم)
–منبع
