چرا بانک ها سرانجام محکوم به صحبت درباره کریپتو هستند؟

به گزارش کوین ایران به نقل از پایگاه خبری Coindesk، جمله بالا اظهار نظر یکی از خوانندگان کوین دسک، FireFox Bancroft درباره داستانی است که ماه گذشته منتشر شد. داستان مربوط به اشاره Bank of America به رمزارز در دایره “عوامل خطر” این بانک ، در طی طبقه بندی مدارک سالیانه خود با SEC است.

“ترسیده اند” شاید قدری اغراق باشد. اما از آخرین دور گزارشات سالیانه (که به طبقه بندی ۱۰-K نیز مشهور است) کاملا روشن است که موسسات مالی، از افراد بانفوذ بانک مرکزی امریکا گرفته تا بازیکنان منطقه ای، به مراتب جدی تر از سال یا حتی شش ماه گذشته، از بیت کوین و برادرزادگانش صحبت می کنند.

این تغییر انعکاس پیشرفت چشمگیر رمزارز و تکنولوژی بلاکچین در کوتاه مدت است، نه تنها از نظر ارزش بلکه آگاهی عمومی، حتی اگر هنوز تا اقبال گسترده ی عمومی مردم  فاصله داشته باشیم.

برای “بانک مرکزی امریکا” این تهدید دوجانبه است: استفاده از رمزارز کار ردیابی جریانات مالی را برای بانک به منظور اجرای قوانین ضد پولشویی سخت تر نموده و در عین حال این تکنولوژی رقیبی بالقوه برای واسطه های سیستم های سنتی مالی می باشد.

اظهار نظر بانک JP Morgan

با طنین انداز شدن نگرانی های اخیر، “جی پی مورگان” گفت خطوط کاری برخی خدمات مالی، از جمله فرآیند پرداخت، “می توانند توسط تکنولوژی هایی مانند رمزارز ها که نیازی به واسطه ندارند، مختل گردند.” این گفته اقراری قابل توجه از جانب شرکتی بود که مدیرعامل آن پیش از این بیت کوین را یک کلاهبرداری خواند. (گرچه اگر منصف باشیم باید گفت بعد ها در مورد نظر خود اظهار پشیمانی نمود).

لیکن تنها وال استریت نیست که رمزارز ها را زیر نظر دارد. بانک های بزرگ مانند WesBanco ویرجینیای غربی و  IberiaBank در لوئیزیانا در اسناد ۱۰-K خود اشاره به رقابت بالقوه این تکنولوژی نموده اند. تکرار میکنم، اینها غولهای به اصطلاح “زیادی بزرگ برای سقوط” نیستند که تظاهرات می کنند (اشاره به تظاهرات مشهور وال استریت) و Elizabeth Warren برابرشان قد علم می کند؛ اینها جانشینان Bailey Building & Loan در “این یک زندگی شگفت انگیز است” (نام یک کمدی درام، فانتزی کریسمس است که در سال ۱۹۴۶ توسط فرنک کاپرای امریکایی ساخته و کارگردانی شده.

Building & Loan نام یک کسب و کار خانوادگی در این فیلم است که Henry F. Potter، ثروتمند ترین مرد شهر کمر به منحل کردن این رقیب بسته). هستند موسساتی که میزبان میهمانی های باربیکیو برای اتاق بازرگانی محلی می شوند و در تظاهرات شهر راهپیمایی می کنند. و چنین می اندیشند که ممکن است احتمالا بخشی از مشتریان خود را به رمزارز ها ببازند.

 Goldman Sachs و رمزارز

شاید Goldman Sachs کم تعجب آور ترین شرکتی بود که به این باشگاه پیوست، زیرا این بانک سرمایه گذاری با نزدیک شدن به پایان سال گذشته شروع به تهاتر قرارداد های آتی بیت کوین مشتریان خود نمود، گرچه تماس مستقیم با رمزارز ها ندارد.

Square هشدار داد که قوانین حسابداری برای معاملات شرکت های سهامی عام، جهت نحوه برخورد با رمزارز ها هنوز مشخص نیستند. بنابراین این مکان وجود دارد که حسابرسان و تنظیم کنندگان (رگولاتورها) با روش های مورد استفاده شرکت Square مخالفت کنند و این شرکت مجبور به باز- ارائه نتایج گزارشات خود شود. این امر به ندرت نتیجه ای خوب برای سهام آن شرکت همراه دارد.

هشدار

اگر به عقب برگردیم، بسیار مهم است توجه کنیم علی رغم این اقرار، این شرکت ها ممکن است خطرات رمزارز ها را دور ببینند.

به ویژه بانک ها تمایل به پیش گرفتن رویکرد “همه چیز به جز سینک آشپزخانه” (ضرب المثل به معنی “همه چیز”)،  به جای بیان بی پروای عوامل خطر را دارند.

به عنوان مثال در گزارش Goldman Sachs، درست پیش از عبارت خطر بلاکچین، این هشدار آمده است:

“استفاده از دستگاه های رایانشی و تلفن برای انجام کارها  توسط  کارکنان ما و عملیات سیستم ها و کسب و کار های ما و آنان که مشتریان ما هستند و سرویس دهندگان شخص ثالث و فروشندگان ما حیاتی است. گزارش شده که برخی معایب امنیتی بنیادی در تراشه بسیاری از این دستگاه های رایانشی و تلفن ها پیدا شده.

روبرو شدن با این مهم، می تواند هزینه بر باشد و در کارایی کسب و کار ها و سیستم های مذکور تاثیر بگذارد؛ ممکن است خطرات عملیاتی هنگام اجرای اصلاحات رخ دهد و ممکن است هنوز خطرات امنتیی باقی مانده باشد.”

این می تواند گفته ی تقریبا تمام کسب و کار های دنیا باشد، به جز شاید هات داگ فروش گوشه خیابان یا فرش فروش در بازار.

چرا بعید و آشکار را کنار هم در لیست احتمالات قرار دهیم؟

تحت قانون اوراق بهادار ایالات متحده، هیچ قاعده روشنی برای تعیین “مواد” تشکیل دهنده خطر (منظور این است چه فاکتورهایی مشخص کننده یک موضوع خطرناک است) که باید برای سهام داران آشکار گردد وجود ندارد.

در یک پرونده در سال ۲۰۱۱، دادگاه عالی از اتخاذ یک آزمون “اهمیت آماری” برای مادیت (همان فاکتورهای مشخص کننده) پرهیز نمود و در عوض از استاندارد استفاده از تصمیم قبلی پیروی نمود: آیا یک سرمایه گذار معقول، یک رویداد نامعلوم را به عنوان تغییر دهنده ترکیب اطلاعات دردسترس می بیند؟

پس البته که نه، رمزارز هنوز بر تشکیلات مالی غلبه نکرده، و حتی ممکن است نترسیده باشند. اما به قطع به خطر این که این موضوع در دید سهامدارانشان انقدر اهمیت داشته باشد که به “چه بلایی می تواند سر ما بیاید”، می اندیشند.