تأمین مالی استارتاپ‌ها در سال ۲۰۱۷ با شکوفایی عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offerings-ICO) روزهای درخشانی را تجربه کرد. سرمایه‌گذاران در طول سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به دلیل سود بالای رمز ارزها و نبود موانع بیش از ۱۴ میلیارد دلار به پروژه‌های بلاک‌چین تزریق کردند. روزهای اوج بازار ICO دیری نپایید ولی تأثیر مدل جدید جمع‌آوری سرمایه برای همیشه باقی خواهد ماند. بر اساس ادعای بانک دارایی‌های دیجیتال Finoa، توکنیزه کردن همان کاری را با حقوق مالکیت انجام خواهد داد که دیجیتالی شدن با دنیای رسانه انجام داده است. استارتاپ‌ها با افول عرضه اولیه سکه به دنبال توکنیزه کردن دارایی‌های واقعی و بهره‌مندی از قدرت تأمین مالی جمعی در پروژه‌های خود حرکت کردند. اما در این روش باید از استاندارد ایجاد اوراق بهادار کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (Securities and Exchange Commission-SEC) پیروی کنند. پروژه‌هایی که به بازارهای ایالات متحده فکر می‌کنند باید استانداردهای SEC را رعایت نمایند. در رویکرد کمیسیون بورس و اوراق بهادار نسبت به عرضه اولیه سکه هیچ تفاوتی مابین توکن‌های کاربردی (Utility Tokens) و توکن‌های اوراق بهادار وجود ندارد. از این رو پیشنهاد توکن‌های جدید با هر هدفی ارائه شوند باید مطابق قوانین اوراق بهادار فدرال باشند. این محدودیت‌ها باعث ظهور پارادایم جدید به نام عرضه توکن اوراق بهادار (Security Token Offering-STO) شده است.
عرضه توکن اوراق بهادار (STO)
توکن اوراق بهادار یک دارایی دیجیتالی قانون‌گذاری شده می‌باشد که محصول تلاقی دارایی‌های مالی سنتی و ارزهای دیجیتال است. در ساده‌ترین حالت، اگر بیت کوین یک پول قابل برنامه‌ریزی باشد توکن اوراق بهادار یک مالکیت قابل برنامه‌ریزی است. هر نوع دارایی قابل لمس یا غیرقابل لمس مانند سهام، اوراق قرضه، املاک، آثار هنری، سهام خصوصی و حتی خودرو که می‌تواند متعلق به یک نفر باشد از قابلیت توکنیزه شدن برخوردار است. ارزش ذاتی یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های توکن اوراق بهادار است. این توکن‌ها با دارایی‌های واقعی پشتیبانی می‌شوند و سرمایه‌گذاران از حقوق قانونی مالکیت برخوردارند [۱].
دادوستد اوراق بهادار سنتی با مشکلاتی برای سرمایه‌گذاران همراه است. توکن‌های اوراق بهادار از طریق پوشش شکاف میان بازار رمز ارزها و بازارهای مالی سنتی به دنبال روشی برای حل این مشکلات هستند. این توکن‌ها دادوستد دارایی از طریق به جریان انداختن نقدینگی و محافظت از سرمایه‌گذاران به واسطه فناوری بلاک‌چین و سیستم قرارداد هوشمند را تسهیل کرده‌اند.
توکن‌های اوراق بهادار به دلیل توان خود-اجرایی (Self-execute) می‌توانند به یک رتبه باورنکردنی از نقدینگی دست یابند. حراج‌ها با بهره‌گیری از قراردادهای هوشمند به صورت کاملاً خودکار و مستقل انجام می‌شوند. این ویژگی موجب کاهش موانع و آزادی هرچه بیشتر سرمایه‌گذاران در کنترل و انتقال دارایی‌ها می‌شود.
کمیسیون بورس و اوراق بهادار برنامه مشخصی برای رگولاتوری عرضه اولیه سکه ندارد؛ با این وجود، اوراق بهادار به طور کامل در حوزه صلاحیت و قوانین آن قرار می‌گیرند. این کمیسیون قوانین مربوط به اوراق بهادار را برای پوشش توکن‌های موسوم به توکن اوراق بهادار بسط داده است. توکن اوراق بهادار در واقع یک تعریف جهان‌شمول نیست ولی در پروژه‌های توکنِ دارای ویژگی اوراق بهادار، به عنوان یک استاندارد دسته‌بندی توسط رگولاتورهای ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرد [۲].
توکن‌ها چه زمانی اوراق بهادار محسوب می‌شوند؟
یک توکن اوراق بهادار، هر‌گونه رمز ارزی‌ست که برای پرداخت سود سهام، سود، سهام یا سرمایه‌گذاری در هر دارایی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از عرضه‌های اولیه سکه تلاش می‌کنند تا این تعریف را دور بزنند، ولی کمیسیون بورس و اوراق بهادار از آزمونی به نام Howey Test برای تشخیص قرارگیری یک دارایی در تعریف اوراق بهادار استفاده می‌کند. بر اساس Howey Test، یک توکن رمز ارزی زمانی به عنوان اوراق بهادار در‌نظر گرفته می‌شود که در پول یا شرکت عمومی سرمایه‌گذاری شده باشد یا انتظار می‌رود از تلاش دیگران سود کسب نماید.
بزرگ‌ترین تفاوت STO و ICO
توکن اوراق بهادار بر خلاف عرضه اولیه سکه در اصل یک قرارداد سرمایه‌گذاری بر روی دارایی مشخص هستند. STO تمام خصیصه‌های اوراق بهادار از جمله قابلیت تعویض و ابزار مالی قابل تبدیل به پول نقد را دارا‌ست که نشان‌دهنده ارزش پولی واقعی هستند. عرضه توکن‌های اوراق بهادار توسط دارایی‌های واقعی پشتیبانی می‌شود و از دستورالعمل‌های سازمان بورس و اوراق بهادار در زمینه انطباق‌پذیری، صدور و دادوستد پیروی می‌کند. در طرف مقابل، عرضه اولیه سکه از نظر فنی فاقد هر‌گونه وثیقه است. صادرکنندگان این توکن‌ها در تلاش‌اند تا الزامات رگولاتوری را با ادعاهایی مانند صدور توکن‌های کاربردی در پروژه‌های خود دور بزنند. عرضه اولیه اوراق بهادار (STO) نه یک عرضه اولیه سکه (ICO) و نه یک عرضه اولیه عمومی (Initial Public Offering) در سهام است بلکه با هر‌دو روشِ جمع‌آوری سرمایه هم‌پوشانی دارد.
صنعت بلاک‌چین در زمان ارزیابی بازار عرضه اولیه سکه، نسبت به توسعه چارچوب توافق‌نامه ساده برای توکن آینده (Simple Agreement for Future Token-SAFT) اقدام کرده تا از فروش توکن‌های اوراق بهادار به سرمایه‌گذاران معتبر اطمینان حاصل کند. SAFT برای تسهیل تأیید هویت و اعتباربخشی سرمایه‌گذاران طراحی شده است؛ با این وجود، این مدل به دلیل تکامل چشم‌انداز توکنیزه کردن دارایی‌ها عمر کوتاهی خواهد داشت. سرمایه‌گذاری در توکن‌های کاربردی به اعتباربخشی نیاز ندارد که این موضوع از دلایل اصلی محبوبیت این توکن‌ها نیز به شمار می‌رود؛ این بدین معنی است که هر‌کس می‌تواند در فروش توکن‌های کاربردی مشارکت داشته باشد.
مراحل صدور عرضه توکن اوراق بهادار (STO) با عرضه اولیه سکه دارای تفاوت‌هایی‌ست که در شکل زیر به آن‌ها اشاره شده است [۳].
این گزارش حاوی مطالب زیر است:
عرضه توکن اوراق بهادار (Security Token Offerings (STO
عرضه توکن اوراق بهادار (STO) چیست؟
توکن‌ها چه زمانی اوراق بهادار محسوب می‌شوند؟
بزرگ‌ترین تفاوت STO و ICO
اکوسیستم عرضه توکن اوراق بهادار
مزایای عرضه توکن اوراق بهادار (STO)
معایب عرضه توکن اوراق بهادار
پتانسیل STOها برای تحول بازار رمز ارزها
۱۰ مورد از موفق‌ترین STOها
برای دانلود گزارش کامل عرضه توکن اوراق بهادار (STO) کلیک کنید.
