در حالی که کشورهای زیادی در حال توسعه‌ی ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) خود هستند، صندوق بین‌المللی پول در گزارشی عنوان کرده که تنها تعدادی از آنها به صورت قانونی امکان این کار را دارند.
بر اساس این مطالعه، تعداد روزافزونی از دولت‌ها در حال ایجاد امکان‌های انتشار ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) هستند. این در حالی است که ساختار قانونی و حقوقی اغلب کشورهای عضو صندوق بین‌الملی پول، یا سیاست‌های صریحی درباره‌ی اجرای ارزهای دیجیتال ندارند و یا اصلا اجازه‌ی توسعه‌ی آنها را نمی‌دهند.
بر اساس تخمین این نهاد پولی جهانی، 80 درصد بانک‌های مرکزی کشورهای دنیا، یا اجازه‌ی انتشار ارز دیجیتال را نمی‌دهند و یا چارچوب قانونی روشنی در این خصوص ندارند. صندوق بین‌المللی پول تنها 40 کشور را برای صدور یک ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) واجد شرایط و صلاحیت می‌داند.
قبل از انتشار این گزارش، یک نظرسنجی در توییتر برگزار کردند. آنها از مخاطب‌ها پرسیدند آیا ارزهای دیجیتال را همان پول می‌دانند. از بین حدود 95 هزار شرکت‌کننده، 79.9 درصد ارزهای دیجیتال را معادل پول می‌دانستند.
چالش‌های ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)
در این گزارش، مسائل حقوقی و قانونی انتشار ارز دیجیتال بانک مرکزی، در طبقه‌های مالیات، دارایی، قراردادها، قوانین ورشکستگی و دیون، سیستم‌های پرداخت، حریم خصوصی، امنیت داده و رویه‌های مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم قرار می‌گیرند.
صندوق بین المللی پول همچنین اشاره می‌کند که اگر کشوری ارز دیجیتال صادر کند، هر فردی در آن حوزه قضایی باید بتواند به راحتی به آن سیستم پرداخت دسترسی پیدا کند. در نتیجه، این امر ممکن است زیرساخت‌های مالی کشورها را با چالش‌های خاصی مواجه کند. در این گزارش بیان شده:
“وضعیت انتشار قانونی پول، معمولاً فقط به آن دسته از روش‌های پرداخت اطلاق می شود که به راحتی توسط اکثر مردم قابل دریافت و استفاده است. برای استفاده از ارزهای دیجیتال، ابتدا باید زیرساخت‌های دیجیتال مثل لپ تاپ، تلفن هوشمند و اتصال اینترنت به صورت همگانی فراهم باشند. اما از طرفی دولت‌ها نباید مردم خود را مجبور به تهیه‌ی این تجهیزات کنند. برای همین داشتن وضعیت انتشار قانونی ارز دیجیتال بانک مرکزی یک امر چالش‌برانگیز است.”
ملاحظات انتشار ارز دیجیتال بانک مرکزی
این گزارش بر دلالت‌های حقوقی مفاهیم اصلی ارز دیجیتال متمرکز شده است. برای مثال این ارزها می‌توانند مبتنی بر حساب و یا مبتنی بر توکن باشند. دومی به طراحی یک توکن دیجیتال اشاره دارد که به حسابهای بانک‌های تجاری مشتریان در نزد بانک مرکزی متصل نیستند. یک مسأله مهم دیگر در طراحی، سطح استفاده‌ی این فناوری است. به عبارت دیگر، ارز دیجیتال فقط در سطح کلان توسط نهادها و بانک‌های تجاری استفاده شود و یا قابل دسترس برای عموم باشد. مشتریان سنتی بانک مرکزی، بانک‌های تجاری هستند که حسابهای مخصوص به خود را در آن دارند.
وجود حسابهای شخصی جاری در بانک مرکزی، مشابه با حسابهای مشتریان در بانک‌های تجاری، ملزم به تغییرات ساختاری در نحوه‌ی سازمان‌دهی بانک مرکزی است. در حال حاضر، تنها 10 درصد از بانک‌های مرکزی امکان ایجاد این تغییرات را دارند.
در ماه نوامبر، این نهاد پولی یک گزارش را منتشر کرد که در آن به اهمیت تحلیل دقیق و مباحثات علمی در درون حلقه‌های سیاستی و دیگر بدنه‌های سیاسی تأکید ورزیده بود. علیرغم تأکید این گزارش بر پیچیدگی‌های اجرا، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است که ارز دیجیتال بانک مرکزی، چشم‌انداز مالی و پولی دنیا را دچار تحول خواهد کرد.
چندین کشور از جمله چین، سوئد، عربستان سعودی و امارات از اجرای آزمایشی ارز دیجیتال بانک مرکزی خود در سال جاری خبر داده‌اند.
|| بیشتر بخوانیم: ارز دیجیتال چیست به زبان ساده
