بانکدار سوییسی: پول دیجیتال و خصوصی بهتر از ارز های دیگر است

به گزارش کوین ایران و به نقل از پایگاه خبری بیت کوین، از نظر یکی از مقامات مدیریت بانک ملی سوییس ، “ارز های دیجیتال بخش خصوصی” کم خطر تر و بهتر از هر نسخه دیگری از ارز است که توسط یک بانک مرکزی ارائه گردد. طی رویدادی در زوریخ Andrea Maechler بیان داشت: “برای پیاده سازی سیستمی مطمئن برای پرداخت های خرد نقدی برای عموم مردم نیازی به ارائه پول دیجیتال توسط بانک های مرکزی نیست.” وی در ادامه شرح داد چطور یک رمزارز که توسط یک بانک مرکزی ارائه گردد می تواند برای اداره کنندگان بانک دردسر ساز شود.

پول دیجیتال بانک مرکزی خطر ساز است

وجود یک رمزارز دولت-پشتیبان موجب می شود مردم در صورت احساس مشکل دار شدن بانک، سریع تر بتوانند پول های خود را از بانک خارج کنند. به نقل از “رویترز” Maechler می گوید: “این موضوع به ندرت سودی به همراه داشته و می تواند خطرات غیر قابل پیش بینی به ثبات مالی وارد آورد.” به نظر وی، ایجاد یک کریپتوکارنسی دولتی موجب زیر سوال رفتن “نظام دو نرخی از پیش آزموده” می شود که در آن SNB (بانک ملی سوئیس) به عنوان بانکی برای بانک های تجاری عمل می کند که به نوبه خود با مشتریان نهایی سروکار خواهد داشت.

رمزارز ها، اغراق آمیزتر از ارز های دنیای واقعی

تمام نظرات این خانم در مورد رمزارز ها مثبت نیست. با وجود افزایش علاقه به بیت کوین وی چنین می اندیشد: “رمزارز ها در مقام رقابت با ارز های رایج نیستند.” این مقام بانکی اظهار داشته چیزی که در مورد رمزارز ها بیان می شود اغراق آمیز تر از کاربرد واقعی آنهاست. نماینده SNB می گوید پول می باید ماهیتی قابل اطمینان برای معامله داشته باشد، واحدی پایدار و دارای ارزش نگهداری در بلند مدت – که از نظر ایشان رمزارز ها چنین قابلیتی ندارند. وی همچنین افزود، ارز های دیجیتال به شدت نوسان داشته و بیش از این که برای پرداخت مناسب باشند ابزاری برای سوداگری است.

به هر ترتیب، نه این استقبال غیر منتظره و نه موضع گیری علیه کریپتوکارنسی ها نقاط مهم صحبت های خانم Andrea Maechler نیستند. نکته قابل توجه اشاره به این است که بانک مرکزی و حکومت سوئیس برنامه ای در آینده نزدیک یا علاقه ای به ارائه رمزارز دولت-پشتیبان ندارد.

شباهت رمزارز و خدمات بانک های سوئیس؛ امنیت و حفظ حریم خصوصی

شهر Bern با معرفی پروژه “e-franc”، می تواند به جرگه حکومت هایی بپیوندد که تمایل به در اختیار داشتن دست کم یک رمزارز را دارند.

سردمدار این رقابت، ونزوئلا، به عنوان اولین کشوری است که رمزارز دولت-پشتیبان دارد. پترو که به عنوان یک رمزارز “نفت-پشتیبان” معرفی شد، تا اندازه ای جایگزین پول رایج و پر تورم این کشور گردید.

روسیه نیز در اندیشه ارائه رمز-روبل است اما فعلا این ایده به تعلیق درآمده است. بانک مرکزی روسیه این ایده را “مناسب” ندیده و وزارت مالی نیز به پوتین گفته حتی ارائه یک رمزارز متمرکز نیز ممکن نیست.

سوئد نیز در اندیشه “e-krona” و طبق گزارشات، لهستان نیز در حال توسعه “e-zloty” می باشد.

سوییس از مفهوم “غیر مرکزیت”، واهمه ای ندارد

با این وجود سوئیس، با افتخاری که به استقلالش می کند، تمایلی به درگیری با هیچ یک از این موضوعات ندارد.

اقدامات بانکی سوییس طی سال ها پیش از افزایش فشار مالیاتی، بهترین مثال برای این موضوع در مقایسه با امریکا و اروپا است.

نگرش سوییس نسبت به رمزارز ها شاید اثباتی دیگر بر استقلال این کشور باشد.

هم اکنون کنفدراسیون آلپ، نظر به کثرت دفاتر مرکزی و نمایندگی های کسب و کار های رمزارزی موجود در آن، حوزه قضایی “رمزارز- دوست” شناخته می شود.

سوئیس یکی از اولین کشورهایی است که یک “کریپتو ولی” (Crypto Valley) – به نوعی می توان این عبارت را “وادی رمزارز” معنی نمود – در کانتون (ایالت های سوییس کانتون خوانده می شوند) برپا نموده است. غول استخراج چینی “Bitmain” در این منطقه شعبه دارد و بزرگ ترین بانک روسیه، Gazprombank، برنامه خود برای آزمایش معاملات کریپتوکارنسی در سوئیس را اعلام نموده است.

کریپتوکارنسی های غیر متمرکز و غیر قانونمند، همان خاصیتی که بانک های سوییس از مدت ها پیش ارائه می کردند، یعنی امنیت و حفظ حریم خصوصی را داراست. گاهی چنین به نظر می رسد که سوییس بر آن است تا چنین امکاناتی را دوباره بر بستر رمزارز ها ارائه نماید.